Κυρίες και Κύριοι, Αγαπητοί Σύνεδροι,

Αποτελεί για ‘μένα ξεχωριστή τιμή, η πρόσκληση να απευθύνω χαιρετισμό σ’ αυτή την εκδήλωση και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε.

Ο σύγχρονος κόσμος διαμορφώνεται από την ικανοποίηση της ανάγκης άμεσης επικοινωνίας από τη μια ανάμεσα στους παραγωγούς πνευματικών και υλικών αγαθών και υπηρεσιών, και από την άλλη, με τους χρήστες και καταναλωτές αυτών των αγαθών. 

Όλοι γνωρίζουμε ότι πίσω από κάθε αγαθό ή υπηρεσία που χρησιμοποιούμε ή απολαμβάνουμε, βρίσκονται άνθρωποι και δίκτυα εφοδιασμού, υπεύθυνα να μας παραδώσουν με υψηλή ποιότητα, αγαθά και υπηρεσίες στο σωστό τόπο και χρόνο.  

Είναι λοιπόν προφανές, ότι ένας καταναλωτής σύγχρονων αγαθών, είτε ώς άτομο, είτε ως οργανωμένη ομάδα ή εταιρικό σχήμα, δεν μπορεί ταυτόχρονα να επικοινωνεί με όλους τους παραγωγούς των αγαθών που χρειάζεται στην καθημερινή του λειτουργία. 

Μια τέτοια διαδικασία θα ήταν οικονομικά ασύμφορη τόσο για τους καταναλωτές, όσο και για τους παραγωγούς.

Επιπλέον, θα είχε χαοτικό χαρακτήρα, χωρίς να παραβλέπεται ο περιορισμός του καταναλωτή για πρόσβαση σε μεγαλύτερη γκάμα προϊόντων κι επιλογών. 

Ακριβώς, αυτή η δυνατότητα επιλογής μέσα από τα συστήματα logitsics παίζει σημαντικό ρόλο στις σύγχρονες κοινωνίες, την καινοτομία, τον ανταγωνισμό, την πρόοδο κι εν τέλει την ισότητα στην πρόσβαση στα αγαθά με το μικρότερο δυνατό κόστος. 

Το 1956 στο Nashville της Alabama των ΗΠΑ, στην ομιλία του, στο  ιδρυτικό συνέδριο του SOLE – The Society of Logistics Engineers, του φορέα που αυτός ο οργανισμός έχει τις ρίζες του, ο πατέρας του διαστημικού προγράμματος της NASA, ο περίφημος Werner von Braun είπε τα εξής:

“Τα μοντέρνα συστήματα logistics αποτελούν το στημόνι πάνω στο οποίο υφαίνεται το ύφασμα που κρατά τη συνοχή της κοινωνίας μας. Διανέμουν όχι μόνον αγαθά και υπηρεσίες για την ικανοποίηση υλικών επιθυμιών και αναγκών, αλλά και ιδέες και ιδανικά, τα οποία διευρύνουν την πολιτιστική και οικονομική πρόοδο της κοινωνίας”.

Σήμερα, οι καλά οργανωμένες οικονομίες αλλά και οι πολυεθνικές εταιρείες, έχουν ως βασικό τους πλεονέκτημα πολύ καλά συστήματα Logistics. 

Οι 10 χώρες με τον καλύτερο Logistics Performance Index 2018 της Παγκόσμιας Τράπεζας κατά σειρά είναι οι εξής: Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Βέλγιο, Σιγκαπούρη, Αγγλία, Ιαπωνία, Αυστρία, Χονγκ Κονγκ και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. 

Η Ελλάδα παραμένει για μια ακόμη φορά καθηλωμένη στην 44η θέση, πολύ κάτω από την Ιταλία, την Πολωνία, την Εσθονία και την Τουρκία.

Επίσης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρόσφατης αξιολόγησης του Gartner Group “The Gartner Supply Chain Top 25 for 2018”, οι 10 πολυεθνικές εταιρίες με τις καλύτερες εφοδιαστικές αλυσίδες παγκοσμίως, είναι οι εξής: Unilever, Inditex, Sisco Systems, Colgate Palmolive, Intel, Nike, Nestle, PepsiCo, H&M και Starbucks.

Παράλληλα όμως, αυτή η υπερσυγκέντρωση δύναμης από τις σύγχρονες δυνατότητες διανομής, που έφερε η επανάσταση  στην τεχνολογία, καθώς και ο υπερεθνικός και διασυνοριακός τους χαρακτήρας,  οδήγησε στο να αποτελούν  οι Αλυσίδες Εφοδιασμού, σημαντικούς παράγοντες στην παγκόσμια διακυβέρνηση. 

Παράγοντες στην παγκόσμια διακυβέρνηση, χωρίς μάλιστα τον απαραίτητο εποπτικό και ρυθμιστικό ρόλο που χρειάζεται μια τέτοια ισχύς.

Οι Αλυσίδες Εφοδιασμού, στην προσπάθεια μείωσης του κόστους, αλλά και αύξησης της κυριαρχίας τους μέσα από τον ανταγωνισμό, δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στο εργασιακό καθεστώς και τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων, ανάλογα με τη γεωγραφία και τον τομέα και με διαφορετικό βαθμό εμπλοκής των κρατών. 

Με άλλα λόγια, όλοι οι καταναλωτές σε όλο τον κόσμο, είμαστε ταυτόχρονα πολίτες της Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Αλυσίδας Εφοδιασμού. 

Τα προβλήματα μάλιστα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις Αλυσίδες Εφοδιασμού αποτελούν σοβαρό ζήτημα για τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ), αλλά και για την  ομάδα των G7, G20 και τον ΟΟΣΑ.  

Είναι ενδιαφέρον πώς το outsourcing της παραγωγής κινητών τηλεφώνων και φαρμάκων, οδήγησε σε άμεσες, μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κονγκό, το Μπαγκλαντές και την Κίνα. 

Ο Auret van Heerden δεν ήταν ένας αντι-εταιρεικός ακτιβιστής, αλλά ο πρόεδρος του Fair Labor – Association (FLA), με πάνω από 4.000 εταιρικά μέλη που συνεργάζονται με ΜΚΟ, ρυθμιστικές αρχές και άλλους φορείς, για να κάνουν τις Αλυσίδες Εφοδιασμού ασφαλέστερες και καθαρότερες.

Είναι αυτός που πίεσε την Apple, για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια της FoxConn, ενώ οι κινεζικές αρχές προτίμησαν την αποδοτικότητα και το  χαμηλό κόστος εργασίας.

Ας το επαναλάβουμε για να το συνειδητοποιήσουμε. 

Όλοι εμείς, οι καθημερινοί καταναλωτές των παγκόσμιων αγαθών και υπηρεσιών, είμαστε εμμέσως πλην σαφώς, πολίτες της Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Εφοδιαστικής Αλυσίδας. 

Τα συστήματα και τα δίκτυα παραγωγών αγαθών και υπηρεσιών, που μετασχηματίζουν πρώτες ύλες κι εξαρτήματα σε προϊόντα που παραδίδονται στους πελάτες, αποτελούν πλέον μια αυτόνομη δύναμη στον κόσμο. Είναι ιδιωτικά, ή υβρίδια δημόσιων κι εταιρικών φορέων και πολλά από αυτά ως οικονομικές οντότητες, είναι μεγαλύτερα από πολλές εθνικές οικονομίες κι εξαπλωμένα στον πλανήτη, χωρίς ενιαία έδρα, που τους δίνει τη δυνατότητα να μην υπακούουν σε καμία συγκεκριμένη κρατική δικαιοδοσία.

Για παράδειγμα, το 2012 η κεφαλαιοποίηση της WalMart, ήταν μεγαλύτερη από κάθε μια από τις οικονομίες του G-20. 

Σήμερα, η αξία της Apple είναι μεγαλύτερη από το ΑΕΠ 120 χωρών του πλανήτη μέσα στις οποίες εντάσσεται και η Ελλάδα, ενώ στη Νότια Κορέα το 8% των φορολογικών εσόδων προέρχεται από φόρους που καταβάλει η Samsung.  

Οι Αλυσίδες Εφοδιασμού διευρύνουν κι εμβαθύνουν τη δυναμική τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε τώρα πρέπει να αναρωτηθούμε: ελέγχουμε τις Αλυσίδες Εφοδιασμού ή μας ελέγχουν οι Αλυσίδες Εφοδιασμού;

Σύμφωνα με την Αμερικανική εταιρεία επενδύσεων Bain Capital, η διεύρυνση και βελτίωση των Αλυσίδων Εφοδιασμού είναι πιο σημαντική από την ενίσχυση του εμπορίου για το μέλλον της παγκόσμιας ανάπτυξης. 

Εάν οι κυβερνήσεις βελτιώσουν τη γραφειοκρατία στα σύνορα, τις υποδομές σε Information & Communication Technology (ICT) και σε μεταφορές, κατά το ήμισυ του σημερινού παγκόσμιου μέσου όρου, τότε το παγκόσμιο ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 5%. 

Δηλαδή, η πρόκληση για τις κυβερνήσεις είναι να βοηθήσουν την παγκόσμια αυτοκρατορία των Εφοδιαστικών Αλυσίδων να γίνει ακόμα πιο γρήγορη και πιο ευέλικτη.

Γνωρίζουμε όλοι ότι το 1950 ο πρόεδρος της GM, Charles Wilson δήλωνε: “…. Ό,τι είναι καλό για τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι καλό και για την GM και το αντίθετο”. 

Οι αμερικανικές πολυεθνικές απολαμβάνουν όλο και περισσότερο το κράτος δικαίου, την προστασία των επενδυτών και το καινοτόμο περιβάλλον των ΗΠΑ, αλλά αντλούν περισσότερο από το 50% των εσόδων τους από αναδυόμενες αγορές. 

Αυτό ισχύει σε όλο το φάσμα προϊόντων και υπηρεσιών από τις ταινίες του Hollywood, μέχρι τα τεχνολογικά προϊόντα και τα φάρμακα. 

Εταιρείες όπως η Apple, η GE, η Google, η Amazon κ.λπ., αναπτύσσονται χωρίς πρόβλημα ακόμη και σε περιόδους ύφεσης, διανέμοντας τα προϊόντα τους μέσα από state of the art Εφοδιαστικές Αλυσίδες σε όλο τον πλανήτη. 

Παράλληλα όμως, διατηρούν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε εταιρίες offshore, ή σε χώρες όπου οι φορολογικοί συντελεστές είναι χαμηλοί ή μηδενικοί. 

Μερικές φορές μετατοπίζουν και την κεντρική τους διοίκηση εκεί που το περιβάλλον είναι περισσότερο φιλικό ή ευνοϊκό. Δεν είναι τυχαίο που οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες προτείνουμε ενιαία φορολογική πολιτική, σταμάτημα της ασυδοσίας των φορολογικών παραδείσων, οριζόντιο ευρωπαϊκό φόρο στους μεγάλους τεχνολογικούς κολοσσούς.  

Ένα από τα θέματα που απασχολεί την κοινωνία και τις κυβερνήσεις και αποτελεί και μια από τις ενότητες αυτού του συνεδρίου  είναι ο Ψηφιακός Μετασχηματισμός. 

Ο Ψηφιακός Μετασχηματισμός είναι κλειδί για καλύτερες (better), γρηγορότερες (faster) και οικονομικότερες (cheeper) Εφοδιαστικές Αλυσίδες. 

Σήμερα, 30 εταιρείες ελέγχουν το 90% της παγκόσμιας κυκλοφορίας στον κόσμο του Internet. 

Η έκθεση Global Trends 2030 του The National Intelligence Council με τίτλο "Alternative Worlds" περιλαμβάνει ένα πολύ εύλογο σενάριο με τίτλο "Non –State World”, στο οποίο η αστικοποίηση, η τεχνολογική πρόοδος και η συσσώρευση κεφαλαίου, επιταχύνουν την άνοδο της παραγωγικής δύναμης των ιδιωτικών παικτών, ιδίως μέσω της δημιουργίας ειδικών οικονομικών ζωνών εντός κι εκτός των εθνικών συνόρων. 

Το σενάριο που περιγράφει αυτή την τάση καταλήγει ως εξής: “………. αν αυτό συμβεί, οι κυβερνήσεις αναγνωρίζουν τη δική τους αδυναμία να διαμορφώσουν μεταρρυθμίσεις, με συνέπεια να αναθέτουν σε τρίτους τη διαμόρφωση του νομικού πλαισίου. Δηλαδή, το νομικό πλαίσιο μηδέ εξαιρουμένης και της φορολογίας των παγκόσμιων ιδιωτικών παικτών, θα καθορίζεται εξωγενώς. Και μάλιστα υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι αυτοί οι τρίτοι εξωγενείς παράγοντες, θα αναβαθμίσουν τις οικονομίες σε αυτές τις περιοχές και θα αποτελέσουν το καλό ενδεικτικό παράδειγμα για τον υπόλοιπο κόσμο”.

Κυρίες και Κύριοι,

για να προσγειωθούμε στην ελληνική πραγματικότητα, επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω, θυμίζοντας ότι η πρόσφατη σκανδαλώδης σύμβαση για το Θριάσιο, θα πρέπει να αποτελέσει μια θλιβερή, παράνομη εξαίρεση, που αδικεί τη χώρα και τον κλάδο των logistics. 

Για την Ελλάδα που θέλουμε να αποτελέσει ένα σημαντικό διεθνή παίκτη στο διαμετακομιστικό εμπόριο, η διαφάνεια, ο υγιής ανταγωνισμός, η ανάπτυξη των συνδυασμένων μεταφορών, η δημιουργία του εθνικού δικαίου εμπορευματικών κέντρων, η απλοποίηση κι εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας, αποτελούν για μας τους πυλώνες μιας εξωστρεφούς Ελλάδας. 

Μιας Ελλάδας με εθνική αυτοπεποίθηση, που στηρίζεται στον Επιχειρηματικό Πατριωτισμό. 

Έναν Πατριωτισμό όλων εσάς, των ανθρώπων του κλάδου, που στις πιο δύσκολες και αντιεπενδυτικές συνθήκες της Ευρώπης, καταφέρνετε όχι μόνο να επιβιώνετε, αλλά και να μεγαλουργείτε στο εξωτερικό.

Δεν είμαι εδώ σήμερα για να κάνω κομματικές πολιτικές εξαγγελίες.

Ως προοδευτικός πολιτικός, κοιτάζοντας στα μάτια τον κάθε Έλληνα πολίτη που μας εμπιστεύτηκε να τον εκπροσωπήσουμε, αγωνιώ, αν θα έχουμε κάθε φορά τη γνώση και τις ικανότητες, ώστε να συνεισφέρουμε θετικά για να διαχειριστούμε με επιτυχία τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που έρχονται.

Σήμερα είμαι εδώ, στην κεντρική εκδήλωση αυτού του πολύ σημαντικού για το ελληνικό επιχειρείν, επιστημονικού φορέα, που ιδρύθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1992 από έναν ονειροπόλο καλό φίλο, για να ακούσω και να συναντήσω τους ειδικούς. 

Να συναντήσω τους ανθρώπους με τους οποίους προσδοκώ ότι θα συζητήσουμε και θα δώσουμε απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα.

Γιατί είμαστε σήμερα εδώ, επειδή πιστεύουμε ότι μας αξίζει μια καλύτερη Ελλάδα. 

Γιατί πιστεύουμε ότι μπορούμε! 

Γιατί ξέρουμε και θέλουμε να ανατρέψουμε τη σημερινή συλλογική παραίτηση και απογοήτευση. 

Γιατί θέλουμε να μετατρέψουμε τη σημερινή συλλογική κατάθλιψη, σε ένα μεγάλο ποτάμι αισιοδοξίας και χαμόγελου. 

Γιατί αγαπάμε την πατρίδα μας, αγαπάμε τους ανθρώπους μας, αγαπάμε τη δημιουργία, αγαπάμε τη δουλειά μας.

Σας ευχαριστώ!