Βγήκα μπροστά γιατί πιστεύω ότι μπορούμε να βγούμε από την παραταξιακή στασιμότητα του 7%. Αυτό για να γίνει χρειάζεται Διπλή Ανατροπή: Ανατροπή στην παράταξη και Ανατροπή στο πολιτικό σκηνικό.
Η πρώτη λοιπόν Ανατροπή, στην ίδια την Παράταξη. Για να κάνουμε το άλμα φυγής από τη Στασιμότητα πρέπει να πούμε όχι στη συνέχεια, ναι στην αλλαγή. Να ξεπεράσουμε τολμηρά αυτούς που δοκιμάστηκαν και κρίθηκαν. Να εγκαταλείψουμε τα βήματα σημειωτόν και τα ημίμετρα. Να μην βολευτούμε με θολά ή ανύπαρκτα πολιτικά στίγματα ή με λύσεις του κομματικού εργαστηρίου. Να επιλέξουμε χωρίς δισταγμό Νέα Ηγεσία με Καθαρό, Σύγχρονο Σοσιαλδημοκρατικό στίγμα και με δυνατότητες για την παραγωγική αλλαγή της χώρας. Με Σφυγμό και Αίσθηση της Κοινωνίας, για να συμπορευτούμε με την νέα πραγματικότητα της κρίσης. Αυτή την ηγεσία θέλουμε τώρα, για να κάνουμε και την δεύτερη Μεγάλη Πολιτική Ανατροπή .
Στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ γιατί καθηλώνει τη χώρα, διασύρει το προοδευτικό κίνημα και επαναφέρει την συντήρηση.
Επιδιώκουμε το ξεπέρασμα της στασιμότητας, μια νέα δυναμική της παράταξης αλλά αυτή θα παραμένει ευχολόγιο, αν δεν ξεκαθαρίσουμε και την πολιτική στόχευση που θα την πραγματοποιήσει.
Εδώ ακριβώς προκύπτει μείζον θέμα πολιτικής στοχοθεσίας για το νέο φορέα και θέλω να είμαι σαφής. Νέα και Μεγάλη Προοδευτική Παράταξη χωρίς σοβαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει. Ξεπέρασμα του μίζερου αθροίσματος του 7% χωρίς ανατροπή των πολιτικών και εκλογικών συσχετισμών στο προοδευτικό κίνημα, δεν μπορεί να γίνει. Η Νέα Παράταξη για να γίνει ο Προοδευτικός Πόλος και ο Πρωταγωνιστής του πολιτικού σκηνικού, όπως πολλοί διατείνονται, πρέπει να βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ στη γωνία, να τον στείλει στα ποσοστά που παραδοσιακά του ανήκουν.
Ζητώ την έγκριση των προοδευτικών πολιτών, για τη νέα αρχή μιας Μεγάλης και Σύγχρονης Παράταξης. Αυτό απαιτεί βαθιές ανατροπές, ξεκινώντας από τα πρόσωπα. Οι σημερινές ηγεσίες του χώρου, ό,τι είχαν να δώσουν, το έδωσαν. Δεν θα ξεκολλήσουμε από το στάσιμο άθροισμα του 8% αν δεν αλλάξουμε τις ηγεσίες, που ήδη δοκιμάστηκαν.
Νέα Παράταξη, χωρίς Νέα Ηγεσία δεν γίνεται. Θέλουμε όμως νέο ηγετικό πρόσωπο με κοινωνικά ένσημα, με ένσημα δουλειάς, αλλά και με πολιτική ταυτότητα. Όχι ηγεσία των κομματικών εργαστηρίων, όχι ηγεσία του θολού πολιτικού στίγματος.
Η είδηση με βρήκε την ώρα που προετοιμάζω το υλικό που θα χρειαστώ στο χειμερινό εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, όπου θα διδάξω το μάθημα «Μεταφορά Τεχνολογίας και Ψηφιακή Επιχειρηματικότητα». Αλλά ακριβώς εξαιτίας της είδησης αυτής σκέφτομαι να τον αλλάξω τον τίτλο και να το ονομάσω «Πώς να καταστρέψεις την ψηφιακή επιχειρηματικότητα κάνοντας ρουσφέτια σε συντεχνίες».
Η είδηση αφορά στο νομοσχέδιο που ετοίμασε ο κ. Σπίρτζης με το οποίο θέλει να επιβάλλει την αλλαγή του καθεστώτος, με το οποίο λειτουργούν οι διαδικτυακές πλατφόρμες παροχής μεταφορικών υπηρεσιών (το γνωστό Taxibeat και πλέον Beat μετά την εξαγορά της εταιρείας) κι από «διαμεσολαβητές» να τις καταστήσει «επιχειρήσεις παροχής μεταφορικού έργου» και μάλιστα με υποχρεωτικά τριετή συμβόλαια με οδηγούς ταξί.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ήταν πιά κοινός τόπος πως τα εγκαίνια της ΔΕΘ ως μείζον πολιτικό-οικονομικό γεγονός είχαν ξεπεραστεί από τα πράγματα.
Αίφνης, το 2014 ο Α.Τσίπρας ανακάλυψε το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», ήταν τότε που θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα αποκαθιστούσε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και θα τον παρακαλούσε Μέρκελ να μας δανείσει.
Από τα εγκαίνια της ΔΕΘ του 2014 μέχρι της ΔΕΘ του 2017, ο κ. Τσίπρας ομολόγησε πως δήθεν έπεσε θύμα των αυταπατών του, πως δεν είχε επίγνωση των ευθυνών που αναλάμβανε, σε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της χώρας.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει ταχθεί στο σύνολό της ενάντια στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου. Οι πρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστήμιων, σε έκτακτη σύνοδό τους ανακοίνωσαν ότι εμμένουν στην αντίθεσή τους με όλες τις βασικές διατάξεις του. Με τις ρυθμίσεις για τις μεταπτυχιακές σπουδές, την ανάδειξη των οργάνων διοίκησης, τις διοικητικές υπερυθμίσεις, την εσωστρέφεια, τις στρεβλώσεις στο άσυλο, τον κομματισμό, την εκλογή Καθηγητών με κλειστές διαδικασίες. Το τραγικά οπισθοδρομικό νομοσχέδιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση απομονώνει και αποσυνδέει το ελληνικό πανεπιστήμιο από τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπου δικαιωματικά ανήκει και τελικά οδηγεί σε μείωση της ποιότητας των σπουδών, σε βάρος των πιο αδύναμων οικονομικά Ελλήνων.
Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος, έχω υποχρέωση να τοποθετηθώ ξεκάθαρα στο πρόσφατο νομοσχέδιο Γαβρόγλου για τα Πανεπιστήμια, γιατί θεωρώ ότι πρόκειται για την κορύφωση της πιο οπισθοδρομικής, της πιο αντιδραστικής προσπάθειας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να δημιουργήσει καθεστώς και να οδηγήσει σε απόλυτη παρακμή τα ελληνικά Πανεπιστήμια, με ανυπολόγιστες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας.
Μετά από 2 χρόνια προσχηματικού διαλόγου για την Παιδεία, μετά από 2 χρόνια συνεχούς απαξίωσης του Πανεπιστημίου με αποσπασματικές διατάξεις (ποιος μπορεί να ξεχάσει τη διάταξη για την κλειστή διαδικασία καθηγητοποίησης μόνιμων υπαλλήλων που ακυρώθηκε με νέα διάταξη λίγες μέρες αργότερα, με ωμή ομολογία για το ανεφάρμοστό της), έχουμε τώρα την τελική πρόταση της κυβέρνησης.
Παλαιότερα Νέα
Βιβλία Γιάννη Μανιάτη
